Rozdział II

/ Sex 101 - Jay Sean ft. Tyga /

~ Oczami Nessille ~

Znowu to samo. - powiedziała sobie w duchu. - Kolejny napalony fagasek. Przynajmniej ten jest młody, nie to co reszta. Tradycyjnie. Ruszać biodrami, kręcić tyłkiem, lap dance w podstawie, doprowadzić go do "szaleństwa" i tysiak jest mój. Mam już tego wszystkiego dosyć! Ale za spełnienie marzeń zapłacę najwyższą cenę. Kocham śpiewać i tylko to się dla mnie liczy. O spokojnym, ustatkowanym życiu z gromadką dzieci, kochającym mężem mogę zapomnieć. Który mnie zechce? Taką dziwkę, choć z przymusu. W sumie życie tutaj w Lodynie jest nieco łatwiejsze niż w Cardiff. Ale państwo Eagle byli przecież dla mnie bardzo mili. Traktowałam ich jak wujostwo. Z nimi przez te trzy lata miałam choć namiastkę rodzinnego domu. 
- Ness! Opamiętaj się! - krzyczał rozum. - Przecież ty nigdy nie miałaś domu! Co ty możesz wiedzieć na ten temat?! 
- Och zamknij się rozum! Daj dziewczynie chociaż pomarzyć! - do konwersacji włączyło się serce. 
- Ty się nie odzywaj! Co ty możesz wiedzieć o prawdziwym życiu? Zawsze wszystko odbierasz w ciepłych barwach. - odparł rozum. 
- Bo życie trzeba odbierać w ciepłych i zimnych barwach. I co łyso Ci? - odcięło się serce. 
- Ey dobra nie kłóćcie się już! Spokój ma być! - skarciła w myślach rozum i serce. - Kurde! On jest, aż nazbyt przystojny! Wiem! Pocałuję go! Jestem genialna!

 No Ness! Ale jedno trzeba Ci przyznać gadanie ze sobą i jednocześnie tańczenie masz opanowane do perfekcji. - wraz wtrącił się rozum. 
- Och zamknij się już! Dobra koniec tych rozmyślań. Trzeba wykonać zadanie. 

~ Oczami Harry'ego ~
Boże! To co potrafi, ta dziewczyna przeszło moje najśmielsze oczekiwania. Jak ona to robi? Swoimi ruchami potrafi doprowadzić człowieka do szału. Przyszedłem tu w zamiarze potwierdzenia swojej tezy, ale teraz? Teraz to ja jej po prostu pragnę!
- Nie odezwiesz się nawet słowem? - przygryzł delikatnie wargę, patrząc prosto w jej oczy.
- A co mam powiedzieć? - prychnęła, siedząc na nim okrakiem.
- Chociaż jak masz na imię. - powiedział z nutką nadziei w głosie.
- Lolly. - odpowiedziała bez wahania.
- Nie wydaję mi się. - pokręcił przecząco głową.
- Co?! - zeszła z niego i usiadła obok na sofie.
- Nie masz na imię Lolly, tylko Nessille.
Dziewczyna była wyraźnie zakłopotana całą sytuacją.
- Chyba musiałeś mnie z kimś pomylić. - wstała z zamiarem wyjścia.
- Nie poznajesz mnie? - złapał ją za nadgarstek.
- Stety lub niestety, ale nie. - westchnęła i z powrotem usiadła na sofie.
- Przepięknie śpiewasz. - uśmiechnął się do niej.
- Skąd ty... już sobie przypominam! Ty jesteś Henry!
- Harry dla poprawki.
- O przepraszam.
- Co ty tutaj robisz?
- To raczej ja powinnam o to zapytać.
- Ja jestem na wieczorze kawalerskim u kuzyna. Nie odpowiedziałaś na moje pytanie.
- To nie twoja sprawa co ja tutaj robię. - skarciła go.
- Wiem. Nie powinienem o to pytać. - spuścił głowę, ponieważ czuł, że jest na przegranej pozycji.
- Dlaczego tak szybko wtedy wyszłaś z klubu? Nawet nie miałem przyjemności chwilę z Tobą porozmawiać.
- Śpieszyłam się. - kurczowo unikała jego wzroku.
- Tutaj?
- O co Ci w ogóle chodzi?! Moim zadaniem jest sprawienie Ci przyjemności, a nie urządzanie sobie pogawędki! I przestań się tak na mnie gapić! - krzyknęła.
- A mnie wręcz przeciwnie. Nie przestanę się gapić. - odparł.
- Boże, co za typ! Żeby mieć taki tupet, nie do pomyślenia. - mruknęła pod nosem.
- Ale przystojny typ z tupetem. - uśmiechnął się, poruszając przy tym śmiesznie brwiami.
- Oooo popatrz jak ten czas szybko leci. Masz jeszcze 2 minuty. - uśmiechnęła się tryumfalnie, wiedząc, że jej męka dobiega końca.
- Daj mi swój numer.
- Nie.
- Bo?
- Bo nie! Mam nadzieję, że już nigdy więcej Cię nie spotkam. - powiedziała wstając, jednocześnie zakładając szlafrok.
- Nigdy nie mów nigdy. - uśmiechnął się do niej i wyszedł.

~ Oczami Nessille ~
Boże! Co za palant! Agent 007 się znalazł. Jak ja takich nienawidzę. No, ale muszę przyznać  ten był inny. Jeden z nielicznych, który zapytał o moje imię. I na dodatek powiedział, że pięknie śpiewam. O mało co nie utonęłam w jego soczyście zielonych tęczówkach. Cholera, że też musiał się tak gapić! Choć w sumie to chciałabym jeszcze go spotkać, żeby usłyszeć jak w jego ustach brzmi moje imię. 

~*~

- No chyba nieźle się bawiliście beze mnie co? - powiedział Harry siadając do stolika.

- Nawet, nawet. - odparł Niall.

- Chłopaki dziękuję Wam za super wieczór. - podziękował im Max.

- To teraz powtórka z zabawy na weselu. - wtrącił z uśmiechem lekko wstawiony Louis.
- No jasne! Ale z rozwagą, bo wiecie rodzina Belli taka średnio do picia nastawiona. - Max nieco się skrzywił.
- Spokojna twoja mózgownica! - poczochrał go po włosach Zayn.
- Harry! Chłopie, coś ty taki zamyślony?! - zapytał Liam.
- Ja? Co? Nie. Wydaje Ci się. Chwilowe zaćmienie mózgu, że tak powiem. Mocne trunki tu mają. Może dlatego. - skrzywił się na widok tuzina pustych kieliszków.
- Dobra, dobra. Ja tam swoje wiem. - poklepał go po ramieniu.
- To sobie wiedz. - wzruszył ramionami.
Tak naprawdę, cały czas myślał o pięknej brunetce o kasztanowych oczach, która tak pięknie wyglądała, gdy się na niego złościła. Która wygląda jak "upadły" anioł. Która ma usta smakujące niczym najsłodsze maliny. Ach Nessille! - mówił sobie w myślach.

CZYTANIE + KOMENTOWANIE = MOTYWACJA DO DALSZEGO PISANIA:*

Hello moi mili! Jak Wam lecą wakacje? Szczerze, mi idą cholernie nudno. Ale to dopiero początek:D Jak Wam się podoba rozdział? Wiem krótki, ale historia dopiero się rozkręca.  Następne zapewne będą trochę dłuższe. I proszę Was KOMENTUJCIE!!! Całuski Autorka

PS. Dodałam kilka piosenek do playlisty. Miłego słuchania:)